„Ísland er á erfiðum tímamótum. Efnahagslífið er ríkt og sveigjanlegt og langtímahorfur þess eru góðar í ljósi þess að stofnanir eru styrkar og landið ræður yfir gjöfulum náttúruauðlindum. En langvinn heimatilbúin uppsveifla, fjármögnuð af erlendu fé, hefur leitt til mikils ójafnvægis í peningamálum, skuldsetningar fyrirtækja og þess að landið er háð erlendu fjármagni."
Þannig hefst skýrsla, sem Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn birti um Ísland á heimasíðu sinni í gær. Skýrslan er þó ekki ný heldur er um að ræða reglubundna skýrslu um stöðu og horfur í efnahagsmálum og skýrslu, sem fjallar um fjármálastöðugleika en þessar skýrslur voru gerðar eftir heimsókn sérfræðinga sjóðsins hingað til lands dagana 16. júní til 4. júlí. Þær eru dagsettar í ágúst og september, áður en íslenska bankakerfið hrundi.
Stöðunni síðari hluta ágúst er lýst þannig: „Viðskiptahalli hefur farið yfir 15% af vergri landsframleiðslu árlega á undanförnum þremur árum, verðbólga hefur aukist, gengi krónunnar er ofmetið, innlend skuldasöfnun hefur stóraukist og fasteignaverð hefur náð nýjum hæðum. Fjármálakerfið þandist út í um 1000% af vergri landsframleiðslu og vergar erlendar skuldir námu 550% af landsframleiðslu í lok ársins 2007, aðallega vegna bankakerfisins. Skuldir heimila og fyrirtækja jukust einnig. Uppsveiflan er nú á enda og þessir veikleikar verða enn meiri vegna óvissra ytri aðstæðna."
Þarna virðist fátt ofsagt í ljósi þess sem síðar gerðist.