Í nýlegri skýrslu Seðlabankans um valkosti Íslands í gjaldmiðils- og gengismálum segir að mikill rekstrarhagfræðilegur ábati geti falist í upptöku sameiginlegs gjaldmiðils. Seðlabankinn tiltekur meðal annars viðskiptakostnað þegar gjaldmiðli er skipt vegna viðskipta.
„Slíkur ábati felst t.d. í því að þegar ríki hafa tekið upp sameiginlegan gjaldmiðil fellur niður kostnaður við að skipta úr einum gjaldmiðli í annan þegar greitt er fyrir viðskipti milli aðila sem búa sinn í hvoru ríkinu á sama myntsvæði. Hér á landi gæti þessi kostnaður lauslega áætlað numið um 5-15 ma kr. á ári. Óvissa vegna sveiflna í gengi gjaldmiðla skiptir einnig máli“ segir í skýrslunni, en þar eru taldar upp fjölmargar ástæður með og á móti upptöku evru, eins og lesa má hér.
Þar er einnig sagt frá mikilli áhættu við upptöku evrunnar, en þær áhyggjur koma meðal annars fram í eftirfarandi skrifum: „Í megindráttum er vandi evrusvæðisins tvíþættur. Í fyrsta lagi liggur hann í hönnunargöllum þar sem myntsamband er ekki stutt af samsvarandi ríkisfjármála- og bankasambandi. Í öðru lagi liggur hann í langvarandi agaleysi í opinberum fjármálum í mörgum evruríkjanna. Þrátt fyrir að staða opinberra fjármála hafi batnað töluvert í aðdraganda þess að myntbandalagið var sett á fót, varð ekki framhald á þessum aga hjá sumum þeirra eftir að þau fengu aðild að myntsvæðinu og hefur hið opinbera í mörgum evruríkjum í áraraðir eytt umfram efni og safnað skuldum og ítrekað brotið þær reglur sem evruríkin hafa sett sér“