Núna er HM yfirstaðið og eftir sitja mjög  blendnar tilfinningar. Ég er búin að vera í fanta formi og ekki ögn af neikvæðu  stressi. Ég get því ekki lýst vonbrigðunum þegar ég vaknaði með eyrnabólgu oghósta á föstudags morgun. Spenningurinn hjálpaði mér að halda haus og ég var þrátt  fyrir allt bjartsýn um að vakna hress á keppnisdag. Því miður rættist sá draumur ekki . Ég var hóstandi vinstri  hægri og jafnvægisskynið ekki í lagi. Hafði lítinn kraft og  fór þetta fyrst og fremst á þrautseigju,  reynslu  og þrjósku frekar en  hæfileikum og krafti.

Sundið

Sundið sem venjulega er hálfgjör upphitun  reyndist mér mjög erfitt. Vatnið var óvenju kalt sem hjálpaði ekki og mér leið  eins og ég væri með kodda fyrir vitunum. Þurfti endurtekið að taka nokkur  bringusunds tök til að hósta og ná andanum.  Tíminn  23:45  var í raun ásættanlegur miðað  við það, en mér hefur farið mikið fram á undanförnum vikum sem kom í veg fyrir  afhroð þrátt fyrir bringusundið inná  milli.  Ég var samt að eyða mikilli  orku og tapa niður alltof miklum tíma, en keppendur sem vinna venjulega á mig  1-2  mín í sundinu í keppnum hér í  UK voru að vinna á mig tæpar 4 mínútur.

Skiptingar

Skiptisvæðin voru ekki eins löng og búið  var að segja, kanski 400-450 metrar sem er vel sloppið á svona stóru móti.Skiptingarnar gengu vel og ég vann upp einhver sæti. Svæðið var einn  leðjupollur eftir rigningarnar daginn áður og það var drepfyndið að sjá hvað sumir keppendur voru skítugir.

Hjólið

Ég var svo ringluð eftir sundið að ég komst  hreinlega ekki í skóna á ferð. Þurfti því að stoppa til að ná smá áttum og  klæða mig í ...eitthvað sem ég hef aldrei þurft að spá í og geri alltaf á  fullri ferð.   Mjög spes að  standa þarna úti í kanti eins og aumingi og það á heimsmeistaramóti en það hvarflaði  samt ekki að mér að slá slöku við. Hóstinn skánaði á hjólinu, mér fór að líða aðeins  betur eftir fyrsta hringinn og tók jafnt og þétt  fram úr eftir  því sem leið á. Völlurinn var bara 35.6 km, sem sagt enn styttri en búist var  við og það hjálpaði mér auðvitað ekki þar sem ég vinn alltaf upp mestan tíma á hjólinu. Samkvæmt reglum  alþjóðaþríþrautarsambandsins mega frávik á völlum ekki vera meiri en 5% í  hverri grein þannig það verður áhugavert að sjá hvernig  þeir tækla það. Lappirnar á mér voru í  topp standi eftir hjólið og ég fann lítið fyrir þreytu í þeim enda stuttur og  flatur hjólavöllur og ég þurfti oft að halda aftur að mér til að lenda ekki í  tímasekt við það að taka fram úr. Það er skylda að halda 10 metra bili milli  hjóla á alþjóðlegum mótum og þú getur ekki tekið fram úr nema gera það á innanvið 15 sekúndum. Það gerir  framúrtöku erfiða á flötum völlum með miklu fjölmenni því oft gefur viðkomandi í þegar þú  nálgast hann og þá lítur það út eins og þú sért að hanga í honum og þú getur  fengið 2 mín tímasekt sem bætist við tímann þinn. Hjólatíminn var 54:35. Ég  veit ekki alveg hvernig hjólatímann minn rankaði en  ég náði vinna mig úr 12  sæti niður í 5 sæti í mínum flokk eða úr 131 sæti í heildina og niður í 27  sæti. Sem sagt 104 sæti sem ég vann upp þar.

Hlaupið

Venjulega finnst mér ég vera þindarlaus og  finn ekki fyrir önduninni á hlaupinu en á sunnudaginn fékk ég innsýn í hvernig reykingarfólki  hlýtur að líða. Lappinar voru game en lungun gáfu sig og þetta snérist uppí  rústarbjörgun frekar en að ná þeim sem á undan voru. Ég náði varla andanum og hljóp því miður langt undir eigin getu  eða á 41:28 fyrir nákvæmt 10 km split í stað 39:05 eins og venjulega eftir  hjólið. Það kostaði mig 9 sæti í heildina  þannig lokaniðurstaðan varð 6 sæti í mínum flokk af 79 og í heildina 34 sæti af  501 konu sem luku þátttöku. Heildartími 2:04:13.

Auðvitað var ömurlegt að þurfa að keppa við  þessa  heilsu og ég veit ekki alveg hvernig ég á að lesa í þetta. Flestir  keppendur væru hoppandi ánægðir með þetta sérstaklega í ljósi þess að 7. fremstu  sætin í heildarkeppninni voru skipuð full time atvinnumönnum en mér finnst þetta engan veginn nógu gott. James sagði  mér á að bera mig saman við keppendur sem ég þekki vel og keppi við  reglulega. Miðað við það þá var ég  2-3  mínútum á eftir nokkrum  keppinautum  sem ég hef ekki tapað fyrir í allt sumar. Sú sem var í þriðja sæti á mínum  flokki er stelpa sem ég vinn venjulega með 3 mínútna mun í ólympískri vegalengd  og sú sem var í 11 sæti í heildina er stelpa sem ég vann með 35 sek mun á  breska meistaramótinu núna í ágúst. Ef ég horfi á þetta þannig þá á ég bara að  brosa hringinn og vera ekki að spá  í þetta en það er samt erfitt að horfa á hlutina í öðru samhengi og sjálf sagt endalaust hægt að leika sér með tölur. Ég get amk  sagt ykkur að ég gerði mitt allra besta miðað við ástandið og það kemur mót  eftir þetta mót. Það kom aldrei neitt annað í hugann annað en að þrauka og ég  má teljast heppin að ná þó 6 sætinu en það voru heilar 4 sekúndur sem skildu að 4 og 6  sætið. Búdapest er gríðarlega falleg borg og það jafnaðist  fátt á við það að hlaupa yfir  marklínuna með þúsundir hvetjandi áhorfendur. Stuðningurinn af mannfjöldanum var  magnaður og bæði það og að sjá Gunna þarna með reglulegu millibili var  dásamlegt. Ég er afar þakklát fyrir þetta tækifæri að keppa fyrir Íslands hönd. Sérstakar þakkir fá TYR áÍslandi fyrir að gefa mér íþróttagalla  og  þeir fjölmörgu sem hafa  sent mér falleg skilaboð á undanförnum dögum. Myndir koma á morgun.